ölüm dediğimde ki sessizliği yetmişti ruhumu gömmeme,
kalemim, kağıdım bir de şiirlerim el verdi tabutuma,
uzaktı, bir daha da yakın olamayacak gibiydi gözlerine,
yaşa,
diyemedim,
öl diyemedim,
sev, bu hayatı,
hiç diyemedim,
tekerliğine dolaşmış bir iptim,
onunla dönüyordum şu sıra, bir gün çekip atıcak beni,
ama o yoluna devam edecek,
yıllarca dönen bu Dünya gibi,
ve nihayet hapsetti içine şelale beni,
balıkların telaşı duyulmaz Doğu’dan,
sevmekle sevmemek arasında kalmış bir okyanus ruhun,
kafası karışık bir topaç, durmak bilmiyor yıllardır
dünya,
kıtalar bölündükçe eksiliyorum,
neslim şiirlere ömür,
gözlerin buradan bakınca kömür,
unutulmaz bu gül,
sen sımsıcak gül,
erit yüreğimin kutbunu derinden,
hangi gezegendeysen uzat elini,
ben sana ulaşırım aniden,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder