14 Temmuz 2015 Salı

Ah bu ben!

"Gökyüzü maviye dönüşünce ömrüme bir ömür daha katılıyordu, neden her yazımda kendimden bahsediyordum, kendimi yazılara mı saklıyordum, yoksa yazmaya değer bir şey yok muydu hayatta?
Velhasıl cümle başlangıcı itibariyle umut doluydu ve doldurabileceğim tek araç kendimdi, bir poşete, bir çuvala sığmazdı, dünya'ya ise küçük gelirdi...
Evrende toplu iğne ucu kadar yer kaplayan dünya ne kadar büyükse artık bana, o kadar yalnızdım
bitkilerden ve hayvanlardan kurduğum zaman bir bir tükeniyordu, her anın bitişi katliam, yıkım, felaketti
Cümleler gittikçe acıya sürüklüyor yazıyı, evlerin yangın merdiveni ne kadar gerekliydi yangın çıkınca kendini camdan atan bir adam için tartışılır, ben dünyaya ne kadar gerekliydim kıyameti bekleyen bir hayat için, tartışılır..."