atkı

karşında bir ağaç gibi dimdik duruyorum,

bilirsin,
bu mevsim yapraklarımı ayaklarına seriyorum,

kimsenin okumaya cesaret edemediği kitapları sana okuyor,

sabah öğle akşam şiirini eksik etmiyorum,

ceketimi taşıyamadıkları için

bütün kapılarım harap,

ceketim hep elimde,

ve inanıyorum ki

bir elime seni

bir elime ceketimi verseler

aşağı yukarı böyle bir hayattan daha iyisi,

olurdu,

atkı ile boğmak istiyorum kendimi,

annemin patlıcanları gibi
kendimi ipe dizmek istiyorum,

kaç taneyim,

saymadım,

bilirim seversin patlıcanı,

oysa ben bir patlıcan bile olamıyorum,

perdeler çekiliyor dünyaya
günler delip geçiyor sırayla,

ben ise bir köşeden fotosentezle,

seni izliyorum,